Όταν πέθανε ο Μητρόπουλος εθεωρείτο κατά γενική ομολογία ένας από τους μουσικούς που άσκησαν την μεγαλύτερη επίδραση κι ένας από τους πιο σημαντικούς που εργάστηκαν ποτέ στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο, επτά μόλις χρόνια αργότερα, όταν εξεδόθη το βιβλίο του κριτικού Χάρολντ Σένμπεργκ με τίτλο " Οι μεγάλοι μαέστροι", η αναφορά στον Δημήτρη Μητρόπουλο καταλάμβανε μόλις δύο παραγράφους, μολονότι ο συγγραφέας του είχε την τύχη να παρακολουθήσει πολλές από τις συναυλίες του Μητρόπουλου.

Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος αυτής της πτώσης σε δυσμένεια - η οποία είχε ως αποτέλεσμα τόσο η φήμη του ανδρός όσο και η ίδια η καταγραφή των καλλιτεχνικών του επιτευγμάτων να διατηρηθούν μόνο σαν ψίθυρος πολιτιστικής μνήμης - αρκεί μια σύντομη αναδρομή στη σταδιοδρομία του. . .

Στις 2 Νοεμβρίου του 1960, ημέρα του θανάτου του μαέστρου Δημήτρη Μηρόπουλου, στους δισκογραφικούς καταλόγους υπήρχαν περισσότερες από εκατό εκτελέσεις έργων υπό την διεύθυνσή του.

Μια δεκαετία αργότερα με δυσκολία ξεπερνούσαν τισ δέκα.

Η Exile films ξεκινάει παραγωγή ενός ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο αυτής της εξαιρετικά σημαντικής προσωπικότητας για τον κόσμο της κλασικής μουσικής του 20ου αιώνα.

Η ταινία επικεντρώνεται στα χρόνια που έζησε ο Μητρόπουλος στις Ηνωμένες Πολιτείες (1938-1960) ως μαέστρος της Συμφωνικής Ορχήστρας της Μινεάπολης και της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Νέας Υόρκης. Στην έρευνά του, τα τελευταία 4 χρόνια, ο σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ Γιώργος Σκεύας, έχει ανακαλύψει σπάνιο αρχειακό υλικό για τον Μητρόπουλο.